Simone van Meurs speelt in dames 2 – rayon 1e klas – en combineert dit met een baan als manager bij een farmaceutisch bedrijf en een druk gezin. Dat is niet hele verhaal, want ze is ook trainer-coach van U10-1 (tweede geworden dit jaar, dank u) en lid van de Activiteitencommissie. Dat komt niet uit de lucht vallen: ‘Ik ben op 14-jarige leeftijd begonnen in de jeugd van BVL. Het eerste jaar in de aspiranten werden we Nederlands Kampioen o.l.v. Ton Paulides (sinds vorig jaar ook weer actief binnen de vereniging). Toen ik senior werd heb ik vier jaar eredivisie gespeeld bij aartsrivaal Grasshoppers in Katwijk, want dat niveau hadden we hier nog niet. Daarna ben ik toch teruggegaan naar BV Leiderdorp om samen met een aantal meiden in de 1e divisie te gaan spelen, om via de promotiedivisie naar de eredivisie te promoveren. Wij waren het eerste team van BVL dat de eredivisie had bereikt.’
Maar nu speelt ze dus in dames 2, een team dat dit jaar nipt verloor en tweede werd in de competitie. Is dat erg? ‘Nee, dat is niet erg. We zijn een mixed team dat duidelijk een stap terug heeft gedaan en op rayonniveau wil spelen. Het was een leuk seizoen, met een fantastische eindsprint waardoor we de finale hebben bereikt. In de laatste wedstrijd was één van onze belangrijkste speelsters op vakantie (de finales waren jammer genoeg in de schoolvakantie gepland, foutje bedankt!). Maar volgend jaar nemen we revanche!!’
Sommige mensen denken dat dames 2 uit eigenheimers bestaat, maar het is in feite gewoon een hecht vriendinnenteam, waar je wel wat in huis moet hebben om er te mogen spelen: ‘We zijn gestart als vriendinnen vanuit oud-dames 1 en na een aantal jaren gefuseerd met een aantal meiden van Oegstgeest. We willen wel een zeker niveau halen (rayon), dus dat moeten nieuwe meiden ook meebrengen. Soms trainen ze mee, en dan vragen we na enkele trainingen wat ze er zelf van vinden, en als ze het niveau niet halen dan is dat eigenlijk op dat moment wel duidelijk.’
Geen eigenheimers dus, maar dames met een helder standpunt: ze hoeven niet per se hoger te spelen, maar willen wel ballen met een zeker niveau. Eigenlijk mist BVL een dames 3 voor meiden die uit het niets komen aanwaaien. Waarover later meer. En waarom dan ook trainer-coach van U10-1? ‘Ik heb vroeger als student de aspiranten en kadetten gecoacht, dus tot 15 jaar, en heb altijd gezegd dat ik terug zou komen als mijn kinderen groot zouden zijn. Toen ik werd gevraagd door Elise én tegelijkertijd mijn dochter Renee van zeven wel wilde gaan basketballen ging het direct kriebelen.’ Simone is inmiddels aan haar derde jaar als trainer-coach bezig.
Maar even terug naar de titel boven dit verhaal: wat mist ze bij BVL? ‘Ik wil graag de sfeer terug uit Op Dreef, een goede balans tussen senioren en jeugdleden en een gezonde, sportieve, gezellige en sfeervolle vereniging. Daarom zit ik ook in de Activiteitencommissie. De binding binnen de vereniging komt juist van een jeugdkamp (27-29 augustus 2010!!!), van activiteiten en van buiten de vereniging om met elkaar omgaan. We moeten gewoon weer van onderaf beginnen.’ Eén van de punten op haar verlanglijstje is dan ook een dames- en herenteam van actieve oud-leden die nog op kernniveau willen spelen. Gewoon gezellig een balletje gooien, daarna een derde helft met zijn allen aan de bar, feesten organiseren als vanouds, actief meehelpen aan het opleiden van de jeugd en dus een Basketbalvereniging Leiderdorp zoals die hoort te zijn! Gezellig en sportief ook aan de top!!