Zaterdag speelde JU16-1 erg goed tegen ZZ-Leiden. De winst in de spannende wedstrijd (87 – 92) was verdiend. In de eindstand van de landelijke eredivisie zijn we door dit resultaat op de zesde plaats geëindigd. Heel goed, knap… ehh.. vul zelf nog maar wat feestelijke superlatieven in. Kijk ook maar eens goed tussen welke dik gesponsorde verenigingen/bolwerken we zijn geëindigd… .
De eerste vier teams gaan in mei strijden voor het Nederlands kampioenschap. Van de vijf teams die voor ons staan hebben we alleen van BV Lely en Wildcats twee keer verloren.
[img]/img/nieuws/stand.jpg[/img]
De laatste wedstrijd, zaterdag, was dus tegen ZZ-Leiden, een echte streekderby. Veel publiek van beide teams op de tribunes, een leuke sfeer! Leiden nam in de eerste minuten direct het initiatief.
Ze schoten efficiënt en leken ook wat feller. Al snel was het verschil 10 punten. We speelden té afwachtend, té voorzichtig ook. Dat is niet ons spelletje dus nam coach Edmar snel een time-out. Het hielp want vanaf dat moment trokken we de wedstrijd naar ons toe. Er werd scherper verdedigd en we bepaalden het tempo van de wedstrijd. De achterstand werd ongedaan gemaakt en we wonnen zelfs het eerste kwart (24 – 25).
In het tweede kwart schakelden we van een zone-verdediging (1-3-1) brutaal over naar een full-court press. We dwongen Leiden tot veel balverlies. De omschakeling van verdediging naar aanval ging een aantal keren zo snel dat het publiek (en de scheidsen) het allemaal nauwelijks bij kon houden. We waren even niet te stoppen. Later bleek dit kwart cruciaal. We legden de basis voor de overwinning. Voor de tegenstanders was het goed dat na 10 minuten de rust aanbrak. We wonnen het kwart met
15 – 26, ruststand 39 – 51.
Nu was het zaak om de voorsprong vast te houden. Leiden is ouder (bijna het hele team is tweedejaars in de U16-categorie) en fysiek sterker. In de rust benadrukte de teamleiding om vooral rustig te blijven en als team te blijven spelen. Sommige spelers hadden te veel fouten opgelopen in de eerste helft. Maar gelukkig toverde de coach nog wat “tactische konijnen” uit de hoge hoed. Die hadden we nodig, bleek al snel. Leiden drong aan, forceerde even een opleving, kwam ook dichterbij maar we waren weer op tijd in staat om de aanval af te slaan. Leiden verdiende het kwart (25 – 19), het verschil was nog zes punten.
Het laatste kwart beloofde dus spannend te worden. Vooral toen de tegenstanders nog wat dichterbij kwamen en we al snel twee spelers moesten missen met vijf fouten. We voerden het tempo nog maar eens op, maar Leiden had geleerd van het tweede kwart. Ze speelden nu slimmer. En toch… we waren beter. Het was “onze†wedstrijd. Ook met een kleine voorsprong bleven we cool. De wedstrijd en het seizoen eindigt grandioos. Met nog een paar seconden te gaan staan we twee punten voor en mogen we vrije worpen nemen. De eerste raak, de tweede mis… op de ring… rebound… we hebben de bal… pass outside… shot… buzzer… raak! We winnen met 87 – 92!
[i]Scores:[/i] Esteban Alba Camargo 10, Vincent Antes 22, Boris Crama 14, Niels van Elteren 4, Dennis Gout 2, Rutger Groeneveld 2, Tim Heshusius 7, Jerom Kok 13, Raoul Koopmans 4, Michiel Willems 14.
[img]/img/nieuws/JU16 Eagles 2008-2009.jpg[/img]
Na afloop van het seizoen wordt er altijd flink geëvalueerd. Waar begonnen we mee, wat was de verwachting, hoe zijn we geëindigd?
Nou we begonnen met 10 spelers, een selectie spelers van BV Oegstgeest, Alphia en BVL. De periode na de selectie was heel belangrijk. Om snel een “team” te kneden, werd er in de vorige zomer op de pleintjes onder begeleiding van coach Edmar Diebels met veel plezier getraind. Het werd een team, op en naast het veld. Er werd een playbook gemaakt om iedereen de beoogde speelwijze te leren. Ouders raakten betrokken via een ouderavond waar vooral duidelijk werd gemaakt dat we op een serieus basketbalniveau waren aanbeland. Niet alleen de spelers en de teamleiding, ook de ouders waren in de landelijke eredivisie terechtgekomen. Prognose… 8ste of 9de plek (13 deelnemende teams). De eerste wedstrijden gingen beter dan verwacht… we stonden even op de vierde plaats. Halverwege het seizoen kampten we met blessures en de vermoeidheid kwam in de ploeg. Dan blijkt dat de meeste andere teams een diepere selectie hebben, waardoor we wat meer verliezen. Toch, we (spelers, teamleiding en de vele supporters) blijven erin geloven. En, na weer een periode van hard, geconcentreerd trainen (vier keer per week) komt de beloning. De laatste wedstrijden spelen we ons beste basketbal.
We pakken de zesde plaats in de competitie en gaan lachend, dik tevreden het veld af…
(… wordt ongetwijfeld vervolgd …)