Woensdag 30 april vertrok U16-1 om mee te doen aan het bekende internationale basketbaltoernooi van Wanze (in de Belgische Ardennen, vlakbij Liège). Het is inmiddels een BVL-traditie dat één of meer teams rond Hemelvaartsdag naar het toernooi in Wanze gaan en ook nu werden we bij aankomst met open armen door de organisatie ontvangen. Het was trouwens nog even spannend of we allemaal in Wanze zouden arriveren. Coach Edmar had ruzie met z’n navigatiesysteem en kwam pas de grens over toen de andere twee begeleiders (Michael en Paul) al bijna Antwerpen voorbij waren. Na wat heen en weer getelefoneer en een extra lange stop van de “goedrijders” vonden we elkaar weer iets voor Brussel. Daar werd gelijk besloten toch maar dichter bij elkaar te blijven zodat de kans dat we allemaal in Wanze terecht zouden komen een stuk aannemelijker werd.
De organisatie had ook dit keer voor een speciaal onderkomen gezorgd. In het donker konden we het allemaal niet zo goed ontdekken maar de andere ochtend kwamen we tot de ontdekking dat we de komende vier nachten in een écht kasteel door zouden brengen. Geweldig, we voelden ons naast Wolves ook nog ridders….

[img]/img/nieuws/Chateau BVL.jpg[/img]
[i]Chateau BVL[/i]

Op de wedstrijddagen, donderdag 1, zaterdag 3 en zondag 4 mei, volgen we een vast stramien. Acht uur opstaan, een half uur later richting sportcomplex, ontbijten (in een grote tent ernaast) en vervolgens naar de eerste wedstrijden toeleven. Tussen de middag, na de eerste wedstrijd is er een lunch, vervolgens weer één of twee wedstrijden en daarna (’s avonds) een diner. Best druk en op den duur vermoeiend, maar altijd met een lach op onze gezichten. We hebben veel plezier en wie wil er nou níét zoveel basketballen?
In de U16-categorie zijn 16 deelnemende ploegen verdeeld in twee poules. Wij zitten in de A-poule, we spelen een halve competitie. De eerste dag spelen we drie poulewedstrijden. De eerste winnen we ruim. In hoog tempo vegen we de vloer aan met Malo Les Bains uit Frankrijk (72 – 19) . Later blijkt deze ruime overwinning heel belangrijk voor de uiteindelijke eindklassering in de poule. De volgende tegenstander die we treffen, is Haneffe. Oei, dat is ander basketbal. Haneffe is sterk, speelt fysiek en is duidelijk ook meer ervaren dan ons gemiddeld jonge BVL-team. We bieden goed tegenstand maar kunnen niet voorkomen dat Haneffe (de latere toernooiwinnaar) met 38 – 28 wint. De laatste wedstrijd van de eerste speeldag moeten we tegen Wanze-1. We spelen goed, vechten voor iedere bal en winnen terecht met 55 – 37. Twee keer winst, eenmaal verlies. Niet slecht. Ook onze donderdagsupporters, Jacques en Mitch Schijf (even een dagje heen-en-weer) zijn dik tevreden. We gaan lachend aan het diner…
Vrijdag 2 mei hebben we een rustdag. Er wordt besloten iets leerzaams te gaan doen, dus gaan we naar een museum. Het fort van Huy (Hoei) werd gebouwd in het begin van de 19de eeuw tijdens de Hollandse overheersing. Het ligt aan de rivier de Maas, ongeveer 45 meter boven de waterspiegel. Het fort heeft verschillende functies gehad alvorens het in mei 1940 voor vier en een half jaar een gruwelijk nazistrafkamp werd. De gids geeft uitleg in de basketbaltaal (Engels). We zien en ervaren de gruwelijke omstandigheden waarin de gevangenen hebben geleefd. Het aan het toernooi deelnemende meisjesteam uit Slowakije heeft ook gekozen voor de excursie. Dat brengt wat vrolijkheid in de treurige omgeving. Onze jongens blijken ineens in de vreemdste talen te kunnen communiceren.

[img]/img/nieuws/fort.jpg[/img]
[i]”Bibberen” met de Slowaakse dames in een cel…[/i]

De middag wordt doorgebracht in Huy. Michael en Paul gaan de was doen. Na een korte studie weten we hoe de machines werken. Als we het waspoeder, die in grote dozen op de machines staan, willen hanteren, worden we bijna gelyncht door enkele “wasvrouwen”. Het wasmiddel blijkt niet voor iedereen bedoeld te zijn. We moeten het poeder zelf uit een automaat kopen. Alles lukt wonderwel, de shirts ruiken weer fris en zijn bovendien niet van maat veranderd. In het dorp is ridder Edmar met zijn gevolg op zoek naar een tondeuse. Niet voor zichzelf, maar voor het team. De volgende dag willen ze ook d.m.v. hun haardracht uitdrukken bij elkaar te horen. Als het ding uiteindelijk is gevonden (voor 5 euro en 20 cent!) wordt er snel naar het kasteel gereden. Plotseling blijkt Edmar een volleerd coiffeur. Drie ridders vluchten in een harnas en laten zich niet kortwieken, maar de BVL-coupe gaat het helemaal maken, let maar op deze zomer…!

[img]/img/nieuws/kapper.jpg[/img]
[i]Coiffeur Edmar…, gelukkig weet hij meer van basketbal… [/i]

Zaterdag 3 mei spelen we onze laatste poulewedstrijd. De tegenstander, Grimbergen, blijkt niet alleen goed bier te kunnen brouwen. Het basketbalteam, uitkomend in de landelijke eredivisie van België kunnen we in de eerste helft door knap te verdedigen nog achter ons houden. De 1-3-1-zone werkt perfect. In de tweede helft spelen we vooral aanvallend zwak. We leiden te veel balverlies. Grimbergen profiteert en wint de wedstrijd met twee punten verschil. De Belgische coach is lovend over onze verdediging. Maar, wat koop je ervoor als je de wedstrijd verliest…. We balen…

[img]/img/nieuws/1-3-1-zone.jpg[/img]
[i]Michael en Edmar leggen de 1-3-1-zone uit[/i]

Tussen de middag blijkt dat we derde zijn geworden in onze poule van acht teams. We strijden verder om plaats 5 t/m 8 van het toernooi. Zaterdagmiddag spelen we tegen Andenne. Ook nu wil het in de aanval niet lukken. We komen in het internationale basketbal als team fysieke kracht te kort. Door de 1-3-1 zoneverdediging beperken we de schade tot 9 puntjes. Dat is het enige positieve van deze wedstrijd. Vlak voor het diner wordt duidelijk dat Tomas en Michael terug naar Nederland moeten want het gaat niet goed met de opa van Tomas. Er is meer dan alleen basketbal. De groep reageert gepast, we nemen afscheid en wensen Tomas en Michael heel veel sterkte. Tijdens de nabespreking proberen Edmar en Paul de spelers weer wat op te fleuren. We zijn onze “wilde” haren wel kwijt, maar beloven zondag weer “ouderwets” onbevangen te gaan spelen. Ook worden de plannen voor volgend seizoen besproken. We zijn weer gefixeerd op basketbal, dat geeft een goed gevoel. Later op de avond proberen Edmar en Paul wat plannen uit te werken om met 11 man, twee auto’s en heel veel bagage de volgende dag naar huis te kunnen komen. Er worden verschillende plannen uitgewerkt. Plan A is onmogelijk, plan C is het noodplan. We kiezen uiteindelijk voor plan B nadat we heel creatief een ballenrek hebben kunnen construeren.

[img]/img/nieuws/ballenrek.jpg[/img]
[i]Speciaal ballenrek voor de terugreis[/i]

Op de laatste dag (zondag 4 mei) is iedereen vermoeid. De (Belgische) tegenstanders zijn in het voordeel. Zij slapen en eten gewoon thuis en zijn duidelijk meer uitgerust dan de buitenlandse ploegen. Desalniettemin spelen we zondag helemaal niet slecht. We verliezen in een erg fysieke wedstrijd van Liège basket (een landelijk spelend schoolteam) maar laten toch bij vlagen weer goed aanvallend basketbal zien. Edmar is ondanks het verlies tevreden over het spel. De inzet was perfect. We knokten nu ook gewoon terug, we gebruikten nu eindelijk ook onze fysieke kwaliteiten. Het levert na afloop bij sommige spelers wel wat vreemde visioenen op. Als ze in de zon liggen te rusten op het gras buiten de hal “zien ze de grassprieten groeien” (?). Na de lunch volgt er nog één wedstrijd. We besluiten die gewoon te gaan winnen, ook al is de tegenstander het vermaarde Jupille (twee jaar geleden de kampioen van België U14). Het wordt misschien wel onze beste wedstrijd van het toernooi. We spelen snel, halen alles uit de kast en staan met de rust terecht 8 punten voor. Dit moeten we vasthouden. We switchen in de rust van man-to-man naar de 1-3-1-zone. Woh… dat werkt. Jupille komt niet meer dichterbij. We houden het initiatief in de wedstrijd. Langzaam lopen we verder uit. We winnen met 39 – 26. Gejuich op het veld en op de spelersbank. Knap gedaan, we hebben als een team gestreden, iedereen is “stuk” maar voldaan.
Tijdens de prijsuitreiking horen we dat we uiteindelijk zesde zijn geworden van de zestien deelnemende ploegen in onze U16-categorie. Vraag ons niet hoe dat is berekend, daar moet je Belgische wiskunde voor hebben gestudeerd. De beker nemen we met z’n allen in ontvangst. Handjes schudden met de plaatselijke en provinciale bobo’s. Haneffe is eerste, Grimbergen tweede.
De terugweg begint net zoals de heenweg. Na een half uur vergeet Edmar naar zijn Tom-Tom te luisteren en gaan we ineens richting Parijs (is daar ook een toernooi?). Gelukkig bestaan er ook omwegen om in Nederland terecht te komen. Een laatste stop bij McDonalds, we eten de laatste euro’s op en vieren nog wat feest. Rond 22.00 uur arriveren we in Leiderdorp. We worden bijna niet meer herkend… maar hebben een heerlijk basketbaltoernooi achter de rug.

[img]/img/nieuws/team big.jpg[/img]
[i]Het team, staand v.l.n.r.: coach Edmar, Raoul, Tomas, Jerom, Tim en Esteban. Gehurkt v.l.n.r.: Jeroen, Boris, Michiel, Vincent en Bas[/i]