Voorafgaand aan de jubileumwedstrijd met de “oude” coryfeeën speelden de “jonge” coryfeeën een belangrijke wedstrijd in de strijd om de tweede plaats in de eerste klasse combirayon. Mosquitos uit Amsterdam kwam zaterdag op volle sterkte naar de Bloemerdhal. Helaas verzuimde een van de twee scheidsrechters om dat ook te doen. Er ontbrak weer een bondsscheidsrechter (de tweede keer in drie weken, hoe is het mogelijk) dus begonnen we met één scheids.
Vanaf het begin was het een heel intense wedstrijd. De laatste weken hebben we tegen mindere teams gespeeld, waartegen we ons foutjes konden permitteren. Nu was het anders. Het eerste kwart probeerden we door direct in een hoog tempo te spelen een voorsprong op te bouwen. Hoewel we de eerste drie goed uitgespeelde scoringskansen misten (nerveus?) stond er na 5 minuten een tussenstand van 11 – 5 op het scorebord. Niet verkeerd, maar na een time-out begon Mosquitos sterker te verdedigen. Ze haalden knap het tempo uit ons spel. Onze kansen werden schaarser, het scorebord kreeg even rust. Toch liep Mosquitos niet in. We lieten zien ook goed te kunnen verdedigen. Het kwart werd met 15 – 9 gewonnen.
Het tweede kwart probeerde Mosquitos fysieker te spelen. Dat deden ze goed, ze werden sterker. We hadden even geen goed antwoord. Bovendien leden we een paar keer dom balverlies waardoor de kleine marge snel teniet werd gedaan. We kwamen zelfs een puntje achter, maar door goed verdedigend werk scoorden we vanuit een mooie fastbreak toch nog twee puntjes. We verloren het kwart (16 – 21) maar stonden toch nog 1 punt voor bij rust (31 – 30).
Edmar en Paul probeerden in de pauze de groep ervan te overtuigen dat we vooral geconcentreerd moesten blijven spelen. In het tweede kwart hadden we te veel (onnodig) balverlies geleden. “Dat moet anders, anders verliezen we de wedstrijd!” Maar, we hadden ook gezien waar onze kansen liggen. Is het tempo hoog, dan heeft Mosquitos het duidelijk moeilijker. We spelen ze in de kaart door het spel traag op te bouwen. “Snellere passing, dan komt het goed!” We gaan met dat positieve gevoel (want we kunnen snel spelen…) met opgeheven hoofd terug naar het veld waar inmiddels ook een aantal oud coryfeeën (“Wie zijn dat allemaal?”) klaar staan om ons toe te juichen. En, nog een verrassing. Er is een tweede scheids. Dennis Bakker, naar Leiderdorp gekomen om feest te vieren, wil zijn collega graag helpen (bedankt Dennis!). Mooi… iedereen zet zich schrap voor de tweede helft.
Voordat iedereen het zich realiseerde renden we de lijnen van de vloer. Een 17 – 1 run deed Mosquitos naar adem happen. Dit is het visitekaartje van BVL JU16-1. De coach van Mosquitos (Martin Esajas) neemt twee time-outs om de orde in zijn team te herstellen. En, het moet gezegd worden, het herstel kwam. Ze speelden direct een paar goede aanvallen, en begonnen weer te scoren. We reageerden direct door wat te switchen in onze verdediging. Er ontstond weer een schaakspelletje, het tempo ging weer wat omlaag. Maar, we bleven geconcentreerd spelen, en behielden een ruime voorsprong. We wonnen het kwart met 26 – 14, tussenstand 56 – 42.
In het vierde kwart hadden we twee opties. Ten eerste weer door middel van een versnelling proberen verder uit te lopen, lukt dat niet dan zo veel mogelijk de 24-secondenklok uitspelen. Een nieuwe versnelling zat er niet in. Mosquitos stopte ons goed af. Maar, en dat was belangrijk, we gaven ook weinig weg. Het schaakspelletje kreeg een vervolg. Nu haalden wij de vaart uit het spel. En, als het kon, toch nog een keer ons geheime wapen, de perfecte fastbreak. Het werd duidelijk, dit konden we niet meer verliezen. De score bleef laag, we wonnen het kwart met 13 – 12 maar net, maar hadden de wedstrijd in onze zak… Eindstand 69 – 56.
Er wordt gefluisterd dat het jubileumfeest erna door deze knappe overwinning met twee uur is uitgelopen.

[i]Scores:[/i] Esteban Alba Camargo 4, Vincent Antes 6, Tomas Breel 12, Boris Crama 8, Tim Heshusius 11, Raoul Koopmans 22, Jeroen Vos 2, Michiel van Zwieten 4.