De “Late night game†zondagavond in de Bloemerdhal leverde een ruime overwinning op voor JU16-1. En toch waren de coaches niet tevreden. Waarom niet? Dat is natuurlijk een moeilijk verhaal als je zo ruim wint. Maar… de coaches bekijken achteraf ook de statistieken. En daaruit blijkt dat er gewoon veel te weinig is gescoord. Niet alleen uit het veld, maar vooral ook vanaf de vrijeworplijn. Tegen “de Hoppers†konden we ons dat permitteren, tegen een betere tegenstander breekt dat ons zeker op. Het was een zure constatering, zeker gezien het feit dat we de afgelopen weken op de trainingen juist de nadruk hebben gelegd op het maken van de punten. We hebben niet alles kunnen “turven†maar er zijn minimaal 15 goede assists “om zeep geholpen†door een slordige afronding.
Hoe konden we dan toch zo ruim winnen? We waren beter. We spelen een opportunistisch spelletje, en als dat eenmaal loopt, kunnen we in een korte tijd zo maar twintig punten meer maken dan onze tegenstanders. Zo ook in het eerste kwart. Even dreigde het een moeilijke wedstrijd te worden. Door gerommel kwamen we met 4 – 9 achter, maar vijf minuten later stond het 18 – 9, en renden we door naar een 26 – 11 winst in het eerste kwart. Als het klikt in het team dan lukt er veel, heel veel. Het is dan ook leuk basketbal om naar te kijken. We zien na goed verdedigen een paar mooie breaks en de heren laten in het eerste kwart al een vette alley oop zien.
Maar dan het tweede kwart. Oei, dat was gewoon slecht. Verzin maar een reden. Zomertijd? Of gewoon gemakzucht. De coaches zijn er nog niet achter, maar het leek even nergens naar. Er werd gewoon niet meer gescoord. Een aantal aanvallen werden prima opgezet de laatste schakel ontbrak. Vrije worpen leken genomen te worden met de ogen dicht. Maar… ook dat hoeft geen reden te zijn om ze te missen (Praticing free throws, Michael Jordan). Het liep dus niet. Terecht werd het kwart verloren ( 14 – 16), in de rust was er genoeg stof om over te praten.
Dat hielp. Ineens was iedereen weer gemotiveerd. Het derde kwart speelden we als “echte†Leiderdorpse Wolves. De score vloog omhoog. Pennen bezweken onder al het geturf. Zo kunnen en horen we te spelen. We zeggen het maar weer eens, dit team heeft een uitstekende conditie. We kunnen later in de wedstrijd een hogere versnelling inschakelen juist op het moment dat de tegenstander vermoeid raakt. De veldscores waren er nu wel, de vrije worpen bleven helaas ronduit slecht genomen worden. Het BVL-rood was overal, in de verdediging en in de aanval. Het grote reboundoverwicht werd eindelijk benut. De enige smet was een technische fout. Een frivole “Cirque du Soleil-act met basketbalring†werd door de scheidsrechters niet gewaardeerd. We wonnen het kwart met 36 – 5 (!). De coaches moesten er om lachen. We kunnen het dus wel!
In het vierde kwart werd er nog even doorgejaagd. We probeerden de druk nog wat op te voeren. Het scorebord moest naar minimaal 100 punten. Door wat “hoger†te spelen probeerden we de speelwijze ook wat te veranderen. Het lukte niet helemaal. Daar zijn we toch nog wat te onervaren voor. Tegen sterkere tegenstanders is het echter belangrijk om een omschakeling te kunnen doen. Immers, ze organiseren zich op onze speelwijze. We moeten ze blijven verrassen door de speelwijze te kunnen veranderen. Natuurlijk zagen we nog een paar leuke acties, maar helaas ook een vijfde persoonlijke fout. De jacht naar de 100 punten werd beloond. We wonnen met 102 – 52.
[i]Scores:[/i] Vincent Antes 13, Tomas Breel 32, Boris Crama 12, Tim Heshusius 3, Bas Kallenberg 3, Raoul Koopmans 26, Jeroen Vos 6, Michiel van Zwieten 7.