Wat moet er geschreven worden over een wedstrijd waarin het verschil tussen de strijdende teams wel erg groot is. Dit soort verschillen verwacht je toch niet in de tweede seizoenshelft. Zeker niet als je in de eerste klasse combirayon speelt. Zaterdag was Flashing Heiloo in de Bloemerdhal een té gewillig slachtoffer van het steeds beter spelende BVL-team.
In het eerste kwart speelden we nog niet eens goed. De coaches hadden besloten om een nieuw aanvalspatroon uit te proberen. Hoewel er hard gewerkt werd, werden de getrainde lijnen toch niet goed gelopen. Het resulteerde in slechte scoringsopties waardoor de score té laag bleef. Het eerste kwart wonnen we wel, 16 – 9. In het tweede kwart ging het iets beter. Na wat extra instructies van Edmar zagen we zelfs een paar mooie aanvallen zoals die tijdens de training regelmatig geschetst worden op het “speelbord”. Aanvallend ging het dus beter, ook verdedigend bleven we goed ons werk doen. We wisten Heiloo weer op slechts 9 punten te houden. Het tweede kwart wonnen we met 21 – 9, ruststand 37 – 18.
Na de pauze mocht de rem ervan af. In de eerste helft speelden we (door de nieuwe aanval) weinig inside, in de tweede helft kreeg een aantal spelers de opdracht dat juist wél te gaan doen. De coaches wilden meer punten zien, we gingen terug naar ons oude vertrouwde spelletje. De omschakeling bleek even lastig. Vooral in het begin van het derde kwart werd er flink gezocht naar de juiste posities. Bovendien liet Flashing Heiloo zich natuurlijk niet zo maar de kaas van het brood eten. Maar, na een time-out kwamen we dan toch echt op gang. We creëerden ruimte voor elkaar, de vrij man werd gevonden en de schoten begonnen nu echt door de ring te vallen. Het derde kwart wonnen we met 23 – 9. Het was dus weer gelukt om Heiloo onder de 10 punten te houden.
In het vierde kwart werd de hoogste versnelling ingeschakeld. Nu kwamen we echt op tempo. We hebben al eerder geschreven dat het team in een uitstekende conditie verkeert. Zaterdag lieten we dat wederom duidelijk zien. Door goede, snelle passing vanuit de verdedigende rebound volgden een aantal mooie fastbreaks waarvan we er zeker één moeten inlijsten. Rebound van Raoul, outlet naar Boris, assist vanaf de middenlijn, alley oop Tomas. Werkelijk, als we op deze manier punten kunnen maken, belooft dat nog veel voor de toekomst. We denderden dus door. De tegenstanders stonden constant onder zware druk. Er volgden veel steals, rebounds zowel aanvallend als verdedigend en we forceerden veel turn-overs bij de tegenstander. Het laatste kwart wonnen we met 33 – 4,
eindstand 93 – 31.

[i]Scores:[/i] Vincent Antes 6, Tomas Breel 21, Boris Crama 12, Tim Heshusius 13, Raoul Koopmans 25, Jeroen Vos 10, Michiel van Zwieten 6.