Er zijn wel eens van die dagen dat een heel team “niet thuis” geeft. Afgelopen zaterdag gold dat voor het meisjes bolwerkteam MU18. Het liep tegen haar eerste nederlaag op in de wedstrijd tegen Mosquito’s in de Apollohal in Amsterdam (51-47).

Natuurlijk waren er veel excuses aan te voeren voor de nederlaag. Zo ontbraken Maxime Essenstam, Sigourney Lionar en Chanel Oschmann; terwijl Zera Butter eerst met de jongens U16 meespeelde en zich pas ver in de derde periode in de Apollohal meldde, vervolgens was Willeke Bruins ziek (maar wel aanwezig) en ook Richelle v.d. Keijl blesseerde zich in de wedstrijd. Daarnaast zijn de omstandigheden voor een rayonwedstrijd in de Apollohal totaal anders dan in het Rayon West. De spelersbanken staan bijna op de zijlijn; de middenvelden (waarop werd gespeeld) ogen chaotisch. Tenslotte was het niveau van de scheidsrechters vergelijkbaar met wat in Rayon West vereist wordt bij wedstrijden in de U10 categorie. In dat opzicht heeft Rayon Noord Holland nog heel wat te leren van de professionaliteit van het rayon West.

Desalniettemin neemt dit alles niet weg dat de nederlaag volledig aan het bolwerk-team te wijten was. Het bolwerkteam kreeg van de Amsterdamsen een koekje van eigen deeg gepresenteerd. De Mosquito’s gingen de onderlinge duels veel feller aan, speelden een prima transition en waren op alle vlakken gretiger om de wedstrijd te winnen.
Vanaf het begin af aan liep het niet soepel bij Lokomotief en naarmate de wedstrijd vorderde, speelde het team dan ook niet alleen tegen Mosquito’s (dat steeds meer winstkansen proefde), maar ook meer en meer tegen zichzelf. Het schot liep niet en doordat Mosquito’s snel in de verdediging terug was, werd het moeilijk om de weg naar de basket te vinden. Eenvoudige lay-ups en opgelegde kansen werden gemist en daarmee waren eigenlijk alle ingrediënten voor de nederlaag aanwezig.
Via 12-4 eindigde de eerste periode met een 12-8 achterstand. Via Willemijn Kallenberg en Richelle van der Keijl werd de achterstand aan het begin van de tweede periode weggewerkt (14-15), maar omdat het vervolgens in de aanval stokte, creerden de Amsterdamsen een prima uitgangspositie voor de 2e helft: 28-20.
Aan het begin van de derde periode leek het erop alsof de basket een onzichtbare glazen plaat had, want het team wist minutenlang niet meer te scoren, terwijl Mosquito’s onzichtbaar wegliep naar 38-23 en daarmee de grootste voorsprong kende in de wedstrijd. Langzaamaan realiseerde het team zich dat de eerste nederlaag eraan stond te komen. De pressie werd verhoogd en aan de achterstand werd geknabbeld. Via 41-33 kwam het bolwerkteam nog tot 49-45, maar omdat ook de laatste minuten te geforceerd werd gespeeld, lieten de Amsterdamsen deze verassende maar ook verdiende overwinning niet meer ontgaan: 51-47.

Coach Ton Kallenberg na afloop: “Verliezen is natuurlijk nooit leuk, maar nu vind ik het ook niet erg. Immers de Elite A competitie hebben we allang bereikt, en een wedstrijd als deze maakt ook helder dat de afstand met andere teams alleen maar groot is, als we er ook echt voor werken en geconcentreerd spelen. Als we dat niet vanaf het begin af aan doen, maak je het voor jezelf onnodig moeilijk. Tot nu toe waren de andere tegenstandsters niet sterk genoeg om deze houding af te straffen en gelukkig is dat nu wel gelukt bij Mosquito’s. Voor ons een prima leerschool.”
Scores: Willemijn Kallenberg (11), Zera Butter (10), Rosanne Kruithof (6), Kirsten Siera (4), Tammie van Biemen (4), Willeke Bruins (4), Ella Tijssen (2), Richelle v.d. Keijl (2), Lara Moerer (3), Christine van Langerak (2)