Alleen in het eerste kwart tegen Omniworld Basketball werd er gespeeld op de manier die de coaches willen. Er werd goed op de bal verdedigd, en in de aanval zat de nodige beweging waardoor bijna altijd een vrijstaande medespeler gevonden kon worden. Ook lieten we zien met verschillende tempo’s te kunnen spelen. Niet alleen maar rennen, de aanval werd ook wel eens rustig opgebouwd. Hoewel het eerste kwart nipt werd verloren (15 – 14) gaf het vertoonde spel voldoende aanknopingspunten om een redelijke wedstrijd te verwachten.
Het pakte echter heel anders uit. In de volgende drie kwarten zakte het spel als een pudding in elkaar. De passing werd onnauwkeurig, de beweging was uit de aanval, en verdedigend hielden we “open huis”. Leuk voor Omniworld, maar niet voor BVL. Door het te “trage” verdedigen en vooral door het niet uitboxen van de tegenstander maakten we bovendien onnodig veel persoonlijke fouten. Er moest daarom ook al snel gespeeld worden in samenstellingen die we niet gewend zijn. Dat bracht onrust, de spelpatronen liepen niet meer. En werd er een keer een goede aanval gespeeld, dan was de afronding zwak.
Dit soort spel is het fraaie “Topsportcentrum” van Almere niet waard. Tijdens de rust en de nodige time-outs werd het team erop gewezen dat we toch echt niet voor niets drie keer per week aan het trainen zijn. We verloren de bal 9 keer in een situatie waar we regelmatig op trainen. Het innemen van de bal met een full-court press tegen. Alle spelers hebben een functie en moeten een patroontje lopen, screens zetten etc. Niet één maal werd het als afgesproken gespeeld. Nog een voorbeeld, het “out-of-bounce” spelletje. Vorig seizoen al gespeeld door de jongens die toen in JU14-1 speelden. Zondag werd het gewoon vergeten of zo slordig uitgevoerd dat we net zo goed de bal gelijk aan de tegenstander konden geven. Was de tegenstander veel sterker? Nee, niet echt. Ze scoorden vooral inside, speelden wel een aardige verdediging maar waren beslist niet zo dominant als Uball vorige week. Vandaar ook dat de eindstand, 86 – 47, zo teleurstellend is.
Het mindere spel begint met het slecht uitvoeren van de opgedragen taken. We willen (of kunnen) niet werken voor elkaar. De passing was zondag zo slordig dat we het idee hadden met een welpenteam op stap te zijn. Een hoop kan nog weggepoetst worden door de kansen die je krijgt te benutten. Maar, ook dat gebeurde niet. Simpele lay-ups werden vaak niet goed, of te soft genomen, waardoor ook de score onder de maat bleef.
Wat gaan we doen? Trainen, natuurlijk. Maar vooral werken aan het besef dat je op dit niveau als een team moet spelen. Ook als je de bal niet in je handen hebt doe je mee aan het spel. Je zet screens, beweegt en speelt alert. Niet één kwart, nee alle vier de kwarten!
Op de training zeggen we weleens dat het team soms iets weg heeft van een “damesrecreanten team” (sorry dames). We zeggen het als grap, maar JU16-1 vergeet niet, “je speelt zoals je traint….”.

[i]Scores:[/i] Vincent Antes 3, Tomas Breel 7, Esteban Alba Camargo 2, Boris Crama 12, Tim Heshusius 4, Philip van Houwelingen 2, Raoul Koopmans 6, Jeroen Vos 11.