Zaterdag speelde JU14-1 de laatste thuiswedstrijd voor de winterstop. Dit keer tegen de Flyers uit Waddinxveen. Na 5 minuten in het eerste kwart was de tussenstand 22 – 0. De bal werd snel rondgespeeld. Vaak zonder te dribbelen. Iedereen bewoog intensief over het veld. Vier keer een pass, en score… . Zo hoort het. Geen getreuzel met de bal. De eerste snelle pass van achteruit, meestal van Vincent, bepaalt de snelheid van het spel. Als die goed is (in het eerste kwart bijna allemaal), en iedereen snel naar voren beweegt, is de tweede pass vaak al bepalend voor het vervolg van de aanval. Bas, Jeroen en Boris konden elkaar in de aanval prima vinden. Er werd steeds doorgespeeld naar de man in de beste positie, die vervolgens natuurlijk simpel scoorde. Er werd zo goed gescoord dat Raoul klaagde dat hij bijna geen “tweede kansen” uit de rebound kreeg. Als we het over scoren hebben, moeten we dit keer Bas in het zonnetje zetten. Op de training gooit hij de ballen er meestal wél in, in wedstrijden wil het vaak nét niet lukken. Nou nu wel. Vooral in het eerste kwart lukte bijna alles. Het eerste kwart werd dus dik gewonnen 38 – 6.
Coach Paul Crama was bang dat we dit niveau niet vol konden houden. Dat bleek al snel bewaarheid te worden. In het tweede kwart zakten we erg diep weg. Op de één of ander manier was de gretigheid weg. De bal ging minder snel rond, er werd weer té veel gedribbeld en vooral ook minder zuiver gepasst. We forceerden de score, in plaats van hem te creëren. Ook een time-out loste niet veel op. De heren hadden even geen zin. OK, kan gebeuren, maar dat wordt deze week op de training toch nog wel even besproken…. . Het kwart werd wel gewonnen, met 16 – 6. Ruststand 54 – 12.
In de rust werd alles nog eens doorgesproken. Loop de juiste lijnen, verwacht altijd de bal, zoek de vrijstaande man, en vooral niet voor je zelf gaan ballen…
Het derde kwart begonnen we gelijk weer goed te spelen. De bal ging rond, misschien niet zo snel als in het eerste kwart, maar wel zo dat er weer met overleg werd gebasketbald. Er werd weer doorgewisseld en nu liep Philip wel fullspeed de juiste lijnen. Mark knokte zich in de wedstrijd en Mike begon weer met de kin omhoog te spelen. Belangrijk, want op de vloer gebeurt zo weinig (alleen Mike snapt deze opmerking!). We wonnen het kwart met 32 – 8.
Het vierde kwart begon weer wat rommeliger. Eigenaardig om te zien dat we na een korte pauze het goede spel niet direct weer op kunnen pakken. Maar, anders dan in het tweede kwart kwam de verbetering er nu wel. De toeschouwers kregen nog mooi passwerk te zien van Vincent en Boris en Raoul pakte nog een paar mooie atletische rebounds. Eindstand 109 – 28.

[i]Scores:[/i] Vincent Antes 21, Boris Crama 32, Philip van Houwelingen 2, Bas Kallenberg 18, Raoul Koopmans 12, Jeroen Vos 24.